خیز و رو آور بمعراج یقین

بی براق و رفرف و روح الامین

نیستی معراج مردان خداست

نیست معراج حقیقت غیر از این

سرنوشت عاشقان یکسر بلاست

عشق شد با درد و با محنت قرین

در حقیقت جمع آب و آتش است

لاف عشق و آگهی از کفر و دین

دست زن بر دامن دیوانگی

دور کن از خویش عقل دوربین

دیده ی خودبین خدابین کی شود

گفتمت رمزی برو خود را مبین

دل در آن چاه زنخدان پا نهاد

شد فلاطون محبت، خم نشین

عاشق آن باشد که نشناسد زهم

جنگ و صلح و لطف و قهر و مهر و کین

بی تو باشد عاشقان را صبح و شام

ناله ی جانسوز و آه آتشین

گفتگوی عاشق از علم است و ظن

های و هوی عارف از عین الیقین

چنگ زن در حلقه ی زلف بتان

تا بیابی معنی حبل المتین

غافلی غافل که صیاد اجل

با کمان کین بود اندر کمین

سر نگون شد تا ابد لات و منات

چون برآمد دست حق از آستین

هر زمانی وحدت ابراهیم وار

می سراید «لا احب الافلین»